as-Sîretu’n-Nebeviyye of Ibn Hibbān’s as Source of Exegesis

Kur’an’ın anlaşılmasında ilk muhatapların Kur’an’la olan irtibatları yegânedir. Bu yönüyle sonraki nesilleri, bu nesle ve nüzûl ortamına ulaştıran her bir eser özünde tefsir ya da türevi hüviyete sahip olmasa bile değerlidir. İşte noktada siyer dönem muhataplarının sîretlerini ihtiva eden kaynaklar ilmi açısından kıymetli olmaktadır. çerçevede önemli kaynaklardan biri de İbn Hibbân’ın es-Sîretü’n-Nebeviyye Ahbâru’l-Hulefâ adlı eseridir. vefatının hicrî 354 olduğu -ilk dönemlerde telif müfessirlerle aynı dönemde yaşadığı- dikkate alındığında eserinin Kur’an’ı anlamada kaynak olabileceği gerçeği yadsınamaz. Söz konusu saikle araştırmada, es-Sîretü’n-Nebeviyye’si incelenmiştir. Hibbân, yaşadığı dönemin önde gelen âlimlerinden olup meşhur eserlerinden es-Siretü’n-Nebeviyye erken kaynaklarındandır. ne kadar biyografik olsa içerisinde yer alan haberlerin kısmının Kur’ân tefsirle ilgili olması, onu kılmaktadır. Çalışmamızda küçük hacmine rağmen söz eserde anlaşılmasına dönük bilgilerin aldığı görülmüştür. Hibbân eserinde ana tema olarak Hz. Peygamber’in yaşantısını konu edindiği için kronolojik sıra takip etmiş-tir. Dolayısıyla Resulullah’ın vahy tecrübesi buna yaşantıları ele alınmıştır. Eserde zaman çeşitli ayetlere atıflar bulunmaktadır. Böylece ayetlerin mekkî medenî oluşları, müp-hemleri, sebeb-i nüzûlleri yorumları edinilmiştir. husus eseri alıp incelemeye müsait hale getirmektedir.